Bağlaçlar ve Bağlaç Çeşitleri

Sadece “ki” biçimi vardır.

Kendinden önceki ve sonraki kelimelerden ayrı yazılır.

Türkçe değil, Farsça bir bağlaçtır ve Türkçe cümle yapısına aykırı olarak kullanılır.

1. Anlam bakımından birbiriyle ilgili cümleleri birbirine bağlar.

Bir şey biliyor ki konuşuyor.                (sebep-sonuç)

Baktım ki gitmiş.                                        (şaşkınlık)

Ancak ne yazık ki böyle olmadı.

2. Birisinden alıntı yapılacağı zaman kullanılır.

Atatürk diyor ki: ...                                   (açıklama)

3. Özneyle veya tümleçlerle ilgili açıklama yapılacağı zaman kullanılır. Bazen “ki” ile başlayan bu açıklama iki kısa çizgi arasında verilir.

Ben ki hep sizin için çalıştım.                (pekiştirme)

Siz ki beni tanırsınız, neden böyle düşünüyorsunuz?

O yerden -ki herkes kaçar- sen de kaç.

4. ”ki” kullanılan bazı cümlelerin “ki”den sonraki kısmı söylenmez.

Sınavı kazanabilir miyim ki...                 (kuşku)

Bu adama güvenilmez ki!                         (yakınma)

Acaba çocuğa kızarlar mı ki?                 (endişe)

5. Tekrar edilen kelimeler arasında kullanılır.

Adam belâ ki ne belâ...

6. Abartma anlamı katar.

Bugün öyle yorgunum ki...

7. Bu bağlaç birkaç örnekte kalıplaşarak bitişik yazılmaktadır.

Belki, çünkü (burada ünlü uyumuna girmiş), hâlbuki, mademki, meğerki, oysaki, sanki.